წყალი უნიკალური და უპირველესი, სასიცოცხლო მნიშვნელობის ბუნებრივი რესურსია, რომელიც განაპირობებს ადამიანის, ცხოველთა სამყაროს და მცენარეული საფარის არსებობას და შეუცვლელია ქვეყნის ეკონომიკის განვითარებისათვის.
საქართველოს კონსტიტუციის თანახმად, ადამიანის ჯანმრთელობისათვის უსაფრთხო გარემოს უზრუნველსაყოფად, საზოგადოების ეკოლოგიური და ეკონომიკური ინტერესების შესაბამისად, ახლანდელი და მომავალი თაობების ინტერესების გათვალისწინებით, სახელმწიფო უზრუნველყოფს გარემოს დაცვას და, შესაბამისად, გარემოს შემადგენელი ძირითადი კომპონენტის – წყლის დაცვას.
ყველა, საქართველოში მცხოვრები, ვალდებულია უზრუნველყოს წყლის რაციონალური და მდგრადი გამოყენება და დაცვა, არ დაუშვას მისი გაბინძურება, დანაგვიანება და დაშრეტა.
საქართველოს სახმელეთო ტერიტორიაზე, მის წიაღში, კონტინენტურ შელფში, ტერიტორიულ წყლებში და განსაკუთრებულ ეკონომიკურ ზონაში არსებული წყალი საქართველოს ეროვნული სიმდიდრეა და მას სახელმწიფო იცავს.
2014 წელს ხელმოწერილი საქართველო-ევროკავშირის ასოცირების შესახებ შეთანხმების ფარგლებში, ევროკავშირი და საქართველო თანამშრომლობს მრავალ გარემოსდაცვით საკითხზე, რომელთა შორის არის წყალი, წყლის ხარისხისა და რესურსების მართვა, წყალდიდობის რისკების მართვა, წყლის დეფიციტი და გვალვები, ასევე საზღვაო გარემო. თანამშრომლობის ფარგლებში უზრუნველყოფილი უნდა იყოს საქართველოს კანონმდებლობის ევროკავშირის მოთხოვნებთან დაახლოების პროგრესი, მაგ. წყლის ჩარჩო დირექტივასთან.
საქართველოს წყლის რესურსების მართვის, არსებული საკანონმდებლო ბაზის სტრუქტურა მოიცავს სამ განსხვავებულ იერარქიას:
„ზედაპირული წყლის ობიექტებში ჩამდინარე წყლებთან ერთად ჩაშვებულ დამაბინძურებელ ნივთიერებათა ზღვრულად დასაშვები ჩაშვების (ზდჩ) ნორმების გაანგარიშების შესახებ“ ტექნიკური რეგლამენტი; საქართველოს მთავრობის 2013 წლის 31 დეკემბრის დადგენილება N414.
„საქართველოს ზედაპირული წყლების დაბინძურებისგან დაცვის“ ტექნიკური რეგლამენტი; საქართველოს მთავრობის 2013 წლის 31 დეკემბრის დადგენილება N425.
„საქართველოს მცირე მდინარეების წყალდაცვითი ზოლების (ზონების) შესახებ“ ტექნიკური რეგლამენტი; საქართველოს მთავრობის 2013 წლის 31 დეკემბრის დადგენილება N445.
„წყალდაცვითი ზოლის შესახებ“ ტექნიკური რეგლამენტი; საქართველოს მთავრობის 2013 წლის 31 დეკემბრის დადგენილება N440.
„გარემოსთვის მიყენებული ზიანის განსაზღვრის (გამოანგარიშების) მეთოდიკა“-ტექნიკური რეგლამენტი; საქართველოს მთავრობის 2014 წლის 14 იანვრის დადგენილება N54 დადგენილებით.
„წყალარინების (საკანალიზაციო) სისტემაში ჩამდინარე წლის ჩაშვებისა და მიღების პირობები და დამაბინძურებელ ნივთიერებათა ზღვულად დასაშვები ნორმები“ - ტექნიკური რეგლამენტი; საქართველოს მთავრობის 2018 წლის 20 აგვისტოს დადგენილება N431
საქართველოს კანონი წყლის შესახებ, https://matsne.gov.ge/ka/document/view/33448?publication=23
